کاشت بولت چیست؟
کاشت بولت به عنوان یک روش بسیار مؤثر برای اتصال بتن جدید به بتن قدیمی و همچنین برای اتصال اجزای فولادی به بتن مورد استفاده قرار میگیرد.
این روش به ویژه در مواقعی که نیاز به اصلاح ابعاد سازه، مقاومسازی آن، و تغییرات دیگر در سازه احساس میشود، بسیار مفید است. بولت نه تنها به تقویت و مقاومسازی سازه کمک میکند، بلکه امکان اتصال اجزای مختلف سازهای و غیرسازهای را نیز فراهم میآورد.
برای اجرای کاشت بولت در بتن، از چسب مخصوص بولت یا خمیر استفاده میشود. این روش به عنوان یکی از اقتصادیترین و کارآمدترین روشها برای تقویت ستونها، مقاومسازی فونداسیون، اصلاح خطاهای طراحی و اجرا، و ایجاد تغییرات دلخواه در سازه شناخته میشود.
در مواردی که تغییرات نقشههای اجرایی یا عدم نقشهبرداری صحیح منجر به جانمایی نادرست ستونها میشود، آن میتواند به عنوان راهحلی برای اصلاح این مشکلات عمل کند. همچنین، کاشت بولت در بتن به منظور تغییرات معماری سازه، تغییر کاربری ساختمان، یا گسترش سازه نیز انجام میشود.
این فرآیند، که به طور گستردهای در پروژههای ساختمانی مورد استفاده قرار میگیرد، به دلیل کاربردهای متعدد و مزایای آن در تقویت و بهینهسازی سازهها، از اهمیت ویژهای برخوردار است.
روش های کاشت بولت
برای کاشت بولت، میتوان از دو روش مختلف استفاده کرد: روش شیمیایی و روش مکانیکی. در روش شیمیایی، از چسب مخصوص بولت بهره برده میشود که با استفاده از اپوکسی شیمیایی و تحت فشار و تخلیه هوا به این کاشت کمک میکند. این روش به ویژه برای مواقعی که نیاز به اتصال قوی و پایدار داریم، مناسب است.
در روش مکانیکی، از تجهیزات ویژه مکانیکی برای بولت استفاده میشود. در این روش، این کاشت به کمک مهار مکانیکی یا رول بولت صورت میگیرد. رول بولت شامل یک وسیله مخروطی شکل است که با پیچ و غلاف استوانهای چاکدار همراه است.
این تجهیزات به صورت پیچ درون سازه قرار میگیرند و از آنها برای ایجاد اتصال استفاده میشود. برخلاف روش شیمیایی، کاشت بولت به روش مکانیکی نیازی به ایجاد حفرههای عمیق ندارد، اما دقت در تعیین عمق حفرهها همچنان از اهمیت بالایی برخوردار است.
پیشنهاد مطالعه : تخریب سنگ
در هر دو روش، دقت در اجرای صحیح مراحل کاشت از جمله تعیین عمق مناسب حفرهها و استفاده از تجهیزات مناسب، تأثیر زیادی بر کیفیت و استحکام نهایی اتصال خواهد داشت.
مراحل کاشت بولت
قبل از شروع عملیات کاشت بولت، لازم است که پارامترهایی مانند عمق کاشت، قطر بولتها، تعداد آنها و فاصله میان آنها به دقت محاسبه و مشخص گردد. برای انجام این کار، ابتدا باید محلهای دقیق کاشت تعیین شوند و سپس با استفاده از دستگاههای مخصوص مانند دریل یا دستگاه کرگیری، حفرههایی با عمق مورد نظر در بتن ایجاد شوند.
باید توجه داشت که قطر این حفرهها کمی بیشتر از قطر بولتها باشد. در صورتی که از چسبهای هیلتی برای کاشت بولت استفاده میشود، قطر حفره باید حدود ۵ میلیمتر از قطر بولت بزرگتر باشد.
پس از حفر حفرهها، باید آنها و سطح اطراف بتن به طور کامل از آلودگیها پاکسازی شوند. این تمیزکاری با استفاده از دستگاه دمنده هوا و فرچه انجام میشود تا از ورود خاک و سنگریزه به داخل حفرهها جلوگیری شود. همچنین، تمامی بولتهای مورد استفاده باید به دقت تمیز شده و زنگزدایی شوند.
سپس، حفرهها تا حدود دو سوم عمق آن با استفاده از چسب و به صورت از پایین به بالا پر میشوند. در مکانهایی که امکان تماس خمیر کاشت با رطوبت وجود دارد، باید از خمیرهای کاشت مقاوم به رطوبت استفاده کرد، زیرا خمیر اپوکسی نسبت به رطوبت حساس است.
در مرحله بعد، بولتها به صورت چرخشی درون حفرهها قرار داده میشوند. مواد اضافی خارج شده از دهانه حفرهها باید با استفاده از ابزار مناسب از سطح پاک شوند. برای روشهای مکانیکی، قطر حفرهها معمولاً کوچکتر از روشهای شیمیایی است و از ضربات چکش مخصوص برای جاگذاری بولتها استفاده میشود.
سپس، با کمک آچار، مهره رول بولت چرخانده میشود. سفت کردن مهره باعث میشود که سر مخروطی رول بولت به سمت بیرون کشیده شده و قسمت استوانهای چاکدار باز شود، که این امر منجر به درگیری رول بولت با بتن میشود.
اگر حفرهها کوچکتر از اندازه بولتها باشند و برای جاگذاری بولتها از چکش یا پتک استفاده شود، ممکن است هوا در حفرهها باقی بماند و چسبندگی مناسب حاصل نشود، که در نتیجه موجب کاهش مقاومت و باربری بولتها میشود.
مرحله نهایی کاشت بولت در بتن، عملآوری است که بر اساس درجه حرارت محیط انجام میشود. معمولاً بولتهای کاشته شده با چسب پس از ۲۴ ساعت قابل بارگذاری خواهند بود.
